Przewlekłą chorobą o charakterze niezakaźnym, która według danych statystycznych dotyka kilkanaście procent całej populacji, jest łuszczyca, której objawy objawiają się w postaci ogniskowej wysypki, swędzenia i intensywnego łuszczenia się skóry.
Choroba może rozwinąć się w każdym wieku i niezależnie od środowiska społecznego, do którego należy dana osoba. Łuszczyca występuje w równym stopniu u mężczyzn i kobiet. Najczęściej choroba dotyka młodych ludzi poniżej dwudziestego roku życia.
Wiele osób jest zainteresowanych pytaniem: „Czy łuszczyca swędzi, jakie są jej objawy i leczenie, a co najważniejsze, czy jest zaraźliwa? ”Swędzenie w łuszczycy występuje w prawie 85% przypadków, ale choroba nie jest w ogóle zaraźliwa i nie jest przenoszona przez unoszące się w powietrzu kropelki ani drogą domową. Jest trudny do wyleczenia, ale kompleksowa terapia prawie zawsze daje dobre rezultaty.
Objawy choroby
Jak objawia się łuszczyca i co to za choroba? Płytki łuszczycowe często rozwijają się jako pierwsze w miejscach narażonych na największe tarcie, takich jak łokcie lub kolana.
Również oznaki łuszczycy mogą pojawić się na absolutnie każdym obszarze skóry - głowie, twarzy, plecach, brzuchu, dłoniach, stopach, pod pachami, a nawet na genitaliach.
Jeśli weźmiemy pod uwagę inną podobną chorobę - wyprysk, to dotyczy to wewnętrznej części powierzchni zginaczy, z łuszczycą - zewnętrznej części stawu kolanowego i łokciowego.
Patologia jest przewlekła i ma falujący przebieg, to znaczy stan człowieka może ulec poprawie pod wpływem metod leczenia lub wręcz przeciwnie, pogorszeniu się pod wpływem czynników negatywnych, natomiast remisja i zaostrzenia są zwykle całkowicie samoistne.
Nawrót może być spowodowany nadużywaniem alkoholu, stresem, chorobami zakaźnymi. Nasilenie łuszczycy różni się w zależności od osoby, a nawet od tej samej osoby, w trakcie trwania choroby.
Głównymi objawami łuszczycy skóry są blaszki, które pojawiają się jako drobne zmiany w niektórych obszarach. W niektórych przypadkach mogą obejmować całe ciało.
Łuszczyca postępuje z biegiem czasu, zwłaszcza jeśli nie podejmuje się odpowiednich środków w celu jej skorygowania. Postęp choroby polega na wydłużaniu się okresów zaostrzeń i zwiększaniu się obszaru zmiany z udziałem zdrowych obszarów skóry w procesie zapalnym. Zdarzają się przypadki, gdy choroba przebiegała nieprzerwanie bez okresów remisji.
Bardzo często występuje taka patologia jak onychodystrofia - uszkodzenie paznokci. Ta choroba może przebiegać samodzielnie, bez dodatku zmiany skórnej. Łuszczyca może również przyczyniać się do rozwoju procesu zapalnego w stawach - łuszczycowego zapalenia stawów (choroba małych stawów kończyn dolnych i rąk), a onychodystrofię obserwuje się u około 15% pacjentów z łuszczycą.
Istnieje wiele różnych sposobów radzenia sobie z tą dolegliwością, ale ze względu na tendencję choroby do ciągłego nawrotu i nasilania się, łuszczyca jest bardzo trudna do wyleczenia. Całkowite wyleczenie jest prawie niemożliwe, to znaczy pozostaje u człowieka do końca jego życia, ale przy odpowiednim leczeniu i przestrzeganiu wszystkich zaleceń lekarskich można osiągnąć dłuższe okresy remisji.
Powody
Do tej pory medycyna nie zna prawdziwej przyczyny tej patologii, jednak udowodniono, że przyczyną choroby mogą być zaburzenia układu odpornościowego, zaburzenia neurologiczne i zaburzenia metaboliczne. Istnieje również wiele czynników, które mogą wywołać rozwój choroby:
- Predyspozycje genetyczne,innymi słowy, dziedziczność prosta. Eksperci twierdzą, że objawy łuszczycy można znaleźć u osób, których krewni cierpieli na łuszczycę. Co więcej, jeśli jedno z rodziców jest chore, ryzyko rozwoju choroby wzrasta do 20%, a jeśli oboje rodzice - do 50%. Wynika to z istnienia pewnych genów odpowiedzialnych za rozwój zmian dermatologicznych. Pierwsze oznaki dziedzicznej łuszczycy pojawiają się z reguły przed 25 rokiem życia.
- Zaburzenia neurologiczne.Każdy szok emocjonalny, napięcie nerwowe, chroniczne zmęczenie mogą powodować rozwój choroby. Ponadto u osób z łuszczycą każda stresująca sytuacja może wywołać zaostrzenie choroby.
- Błąd hormonalny.Wszelkie patologiczne zmiany w funkcjonowaniu narządów układu hormonalnego mogą wyzwolić mechanizm rozwoju choroby.
- Naruszenie procesu metabolicznego. Zaburzenia metaboliczne związane z brakiem korzystnych pierwiastków śladowych i witamin w organizmie mogą powodować łuszczycę.
- Inwazja robaków.Niektóre rodzaje pasożytów mogą wywołać chorobę. Przeprowadzono wiele badań laboratoryjnych, których wyniki wykazały, że wielu pacjentów z łuszczycą było zakażonych lambliozą, opisthorchiasis, glistnicą, owsicą. Chodzi o to, że w trakcie swojej żywotnej aktywności robaki wydzielają trujące substancje, które zatruwają cały organizm. Prowadzi to do zaostrzenia chorób przewlekłych i znacznego obniżenia odporności.
- Infekcje wirusowe, które również atakują ludzki układ odpornościowy.
Z powyższego jasno wynika, że proces rozwoju łuszczycy w taki czy inny sposób wiąże się z zaburzeniami w pracy mechanizmów obronnych organizmu. Łuszczyca na ciele może rozwinąć się pod wpływem całego kompleksu czynników wyzwalających lub pod wpływem czynników takich jak niezrównoważona dieta, zmiana klimatu, nadużywanie alkoholu i palenie.
Obraz kliniczny i typy łuszczycy
Jak zaczyna się łuszczyca? Pierwsze objawy choroby to pojawienie się czerwonawych blaszek i łuszczących się plam, które swędzą i wyglądają jak porost. Z biegiem czasu plamy złuszczają się, a pod nimi znajduje się gęstsza łuskowata warstwa.
Gdy choroba zaczyna się postępować, obserwuje się tzw. zjawisko Kenbera, polegające na pojawieniu się blaszek w miejscach urazów skóry (z ranami, skaleczeniami, oparzeniami).
Odmiany
Istnieje kilka typów łuszczycy, z których każdy ma określony obraz kliniczny:
- Płytka nazębna (łuszczyca prawdziwa)jest najczęstszą postacią choroby, która występuje u ponad 80% wszystkich pacjentów. Skóra staje się zapalna, sucha i zgrubiała, a nad nią pojawiają się wypukłe obszary pokryte jasnymi srebrzystymi łuskami. Skóra w tych miejscach jest gorąca w dotyku i stale się łuszczy. Po peelingu pojawiają się czerwonawe ogniska zapalne, które bardzo często są uszkodzone i krwawią. Zapalenie może łączyć się w duże ogniska. W przypadku łuszczycy łokci i kolan łuszczenie nie jest tak wyraźne.
- W kształcie łzy- występuje wiele małych suchych stanów zapalnych o zaokrąglonym kształcie w kolorze czerwonym lub fioletowym, wznoszących się ponad powierzchnię skóry. Łuszczyca kropelkowata obejmuje duże obszary ciała. Pierwsze objawy choroby mogą wystąpić po przebytym bólu gardła lub zapaleniu gardła, które są spowodowane infekcją paciorkowcami.
- Krostkowato najtrudniejsza postać choroby. Wygląda jak ogniska pęcherzowej wysypki nad powierzchnią zdrowej skóry. Te bąbelki są wypełnione wysiękiem. Wokół krost skóra czerwienieje, puchnie, gęstnieje, a następnie łuszczy się. Gdy dochodzi do wtórnej infekcji, pęcherze wypełnia się ropnym płynem. Zazwyczaj ta łuszczyca jest ograniczona i wpływa na określone obszary, takie jak podudzie i przedramię. W ciężkich przypadkach zapalenie zaczyna rozprzestrzeniać się dalej wzdłuż powierzchni skóry, a plamy wysypki łączą się w jedno ognisko.
- Łuszczycowe zapalenie stawów- w proces patologiczny biorą udział stawy i tkanka łączna. Główną manifestacją tej postaci jest silne swędzenie. Ponadto skóra stawów na palcach staje się bolesna, obrzęknięta, łuszcząca się i łuszcząca się.
- Onychodystrofia (łuszczyca paznokci)może wyglądać jak grzybica. Przy tej chorobie zmienia się wygląd paznokci, stają się kruche i złuszczają się, kolor łożyska paznokcia i sama płytka mogą zmienić kolor na żółty lub szary. Na paznokciach i pod paznokciami pojawiają się również białe plamy, kropki i poprzeczne linie. Skóra pod i wokół paznokci staje się jędrna. Bardzo często onychodystrofia prowadzi do utraty paznokci.
Dodatkowe objawy łuszczycy to:
- krwawiące rany (w miejscach urazów skóry);
- erozja paznokci;
- intensywne swędzenie;
- gorączka, obrzęk i ból stawów w łuszczycowym zapaleniu stawów (nie zawsze).
Jak postępuje choroba
Istnieje kilka etapów przebiegu choroby:
- Progresywne.To jest początkowy etap choroby. Charakteryzuje się zaostrzeniami, w których występuje wzrost liczby nowych wysypek.
- Stacjonarne.Na tym etapie obraz choroby pozostaje niezmieniony, to znaczy wysypka i inne objawy łuszczycy nie nasilają się ani nie zmniejszają.
- Etap regresji.Ostatni etap choroby przebiegający bez wysypki.
W zależności od rozpowszechnienia procesu zapalnego choroba może wyglądać następująco:
- ograniczone- dotyczy małych obszarów skóry;
- często- dotyczy dużych obszarów skóry;
- uogólniony- dotyczy to prawie całej powierzchni ciała.
Między innymi łuszczyca jest uważana za chorobę sezonową, to znaczy wszystkie objawy nasilają się w zależności od pory roku. Większość ludzi ogólnie pogarsza się zimą lub latem. U niektórych pacjentów proces ten nie wiąże się ze zmianą pory roku.
Diagnostyka
Jak rozpoznaje się tę chorobę? Rozpoznanie łuszczycy opiera się przede wszystkim na badaniu przeprowadzonym przez dermatologa. Badanie pozwala określić kształt i rozległość zmiany.
W niektórych przypadkach przeprowadza się diagnostykę różnicową w celu odróżnienia łuszczycy od innej choroby dermatologicznej. Jak rozpoznać, że pacjent ma tę konkretną dolegliwość?
Jak już wspomniano, w łuszczycy obserwuje się zjawisko Kenbera, które nie jest nieodłącznym elementem patologii skóry. Należy również wziąć pod uwagę inny objaw, gdy wokół nowej grudki, która jeszcze nie zaczęła się złuszczać, pojawia się lekka obwódka - rodzaj reakcji naczyniowej, wskazującej na dalszy postęp choroby.
Czasami w celu dokładniejszej diagnozy wykonuje się biopsję skóry lub wykonuje się testy, które mogą wykryć proces zapalny we krwi. Po zdiagnozowaniu łuszczycy należy natychmiast rozpocząć leczenie.
Leczenie
Leki
Główną terapią jest stosowanie preparatów miejscowych w postaci maści, żeli, kremów i sprayów.
Leki te zawierają składniki, które zatrzymują nadmierny podział komórek w skórze i łagodzą nieprzyjemne objawy, takie jak swędzenie. Istnieje wiele substancji, które skutecznie zwalczają tę chorobę:
- Hormony glukokortykoidowe.Łagodzą stany zapalne i normalizują układ odpornościowy.
- Witamina D.Stosowanie leków z witaminą D będzie najskuteczniejsze po wejściu choroby w stan stacjonarny, gdy stan pacjenta jest stabilny. Dobre wyniki uzyskuje się przyjmując takie leki w połączeniu z procedurami naświetlania promieniami ultrafioletowymi.
- Krzem.Poprawia stan skóry, działa sorpcyjnie i absorbuje antygeny biorące udział w rozwoju choroby.
- Tarma dobry wpływ na ogniska zapalne zlokalizowane na głowie.
- Lecytyna.Wspomaga szybką regenerację tkanek. Preparaty z tą substancją pomagają organizmowi szybciej radzić sobie ze stanami zapalnymi.
- Aktywowany cynkw krótkim czasie usuwa zaczerwienienia i łagodzi swędzenie.
Pacjentom przepisuje się również leki z następujących grup:
- kortykosteroidy- normalizują procesy metaboliczne;
- cytostatyki- zapobiegają podziałowi komórek, ale mogą osłabiać mechanizmy obronne organizmu;
- immunomodulatory- również regulują odpowiedź immunologiczną, ale ich skuteczność jest kwestionowana;
- niesteroidowe- łagodzą stany zapalne i swędzenie.
Kompleksy witaminowe są przepisywane w połączeniu z tymi lekami.
Oprócz leczenia farmakologicznego bardzo popularne są następujące metody:
- Hirudoterapia.Leczenie pijawkami poprawia krążenie krwi i normalizuje mechanizmy odpornościowe.
- Krioterapia.Osobliwy sposób „zamrażania” łagodzi swędzenie, obrzęk i stan zapalny.
- Promieniowanie ultrafioletowe.Te krótkoterminowe procedury są połączone z wprowadzeniem specjalnych leków.
Uwaga!Samoleczenie łuszczycy jest niedopuszczalne, ponieważ wiele leków ma przeciwwskazania i są przepisywane przez specjalistę wyłącznie z uwzględnieniem indywidualnych fizjologicznych cech pacjenta.
Dzieci przeważnie mają łagodniejszy przebieg łuszczycy niż dorośli, dlatego terapia miejscowa daje dobre rezultaty, a nawet w przypadku zaostrzenia powtarzany cykl leczenia pozwala na osiągnięcie długotrwałej remisji.
Nawet jeśli u dziecka zostanie zdiagnozowana ciężka postać, po odpowiednim leczeniu w odpowiednim czasie, rokowanie będzie mniej lub bardziej korzystne.
Główną zasadą dla rodziców jest wiedzieć, jak rozpoznać charakterystyczne objawy łuszczycy i natychmiast rozpocząć walkę z tą chorobą!
Tradycyjna medycyna
W leczeniu łuszczycy często stosuje się przepisy tradycyjnej medycyny. Skuteczne będą kompresy na bazie ziół leczniczych.
Aby zrobić kompres, zmiel 4 łyżki. łyżki suszonych ziół zalać szklanką wrzącej wody, po czym zaparzyć. W bulionie należy zwilżyć gazę i nałożyć na obolałe miejsca.
Następujące rośliny mają właściwości lecznicze:
- nagietek;
- skrzyp;
- liście orzecha włoskiego;
- glistnik;
- krwawnik pospolity;
- słodka koniczyna;
- łopian;
- liście czarnej porzeczki.
Możesz też przygotować doustną nalewkę. Do tego 1 łyżka. łyżkę suchych ziół zalać szklanką wrzącej wody, nalegać na 8 godzin, odcedzić i wypić 100 ml dwa razy dziennie, najlepiej pół godziny przed posiłkiem. Nadaje się do zbierania ziół:
- dziurawiec;
- glistnik; sekwencja
- ;
- ptasie mleczko;
- waleriana.
Uwaga!Niektóre z tych ziół mogą powodować skutki uboczne, dlatego przed rozpoczęciem leczenia należy zapoznać się ze wszystkimi przeciwwskazaniami.
Maści lecznicze do leczenia domowego są bardzo popularne. Oto kilka skutecznych przepisów:
- Spal suche owoce róży i wymieszaj popiół z wazeliną. Maść należy codziennie nakładać na dotknięte obszary.
- Zmiel liście glistnika na 2 łyżki. łyżki, dodać lanolinę i wazelinę. Maść do leczenia stanów zapalnych skóry.
- Wymieszać nalewkę z serii z lanoliną i wazeliną i wcierać w łuszczycowe płytki.
- Zmiel korzenie łąkotki, wymieszaj z olejem lub wazeliną, zagotuj powstałą maść, ostudź i posmaruj obolałe plamy.
Kojące herbatki ziołowe są korzystne. Można je parzyć z matecznika, oregano, rumianku, mięty, tymianku, waleriany, lipy, piwonii.
Tradycyjna medycyna nie gwarantuje 100% efektu, lepiej połączyć ją z zabiegiem głównym.
Łuszczyca i ciąża
Wiele kobiet z łuszczycą, które znajdują się w takiej sytuacji, martwi się, jak choroba będzie się zachowywać w tym okresie.
Łuszczyca jest chorobą nieprzewidywalną, dlatego trudno odpowiedzieć na pytanie: „Jak określić przebieg choroby w ciąży”. Objawy łuszczycy mogą zacząć się rozwijać, pozostać stacjonarne lub zmniejszyć. Zdarzają się przypadki, gdy po porodzie choroba ustąpiła całkowicie.
Każda kobieta w ciąży obawia się, że choroba może zostać przeniesiona na jej dziecko, ale nie sama choroba jest dziedziczona, a jedynie predyspozycje do niej.
W okresie laktacji, jeśli mama przechodzi terapię silnymi lekami, karmienie piersią jest bardzo niebezpieczne, ponieważ substancje te mogą szkodzić zdrowiu dziecka. W takim przypadku należy przerwać leczenie lub przenieść dziecko na sztuczne karmienie.
Choroba nie wpływa na poczęcie i rozwój wewnątrzmaciczny płodu, ale leki, które przyjmuje przyszła mama, mogą mieć negatywne konsekwencje, dlatego podczas planowania ciąży ważne jest skonsultowanie się z lekarzem, który anuluje niektóre z nich.
Zapobieganie
Tej chorobie nie można zapobiec, ale jej objawy można znacznie zmniejszyć. Aby uzyskać zmniejszenie objawów choroby, należy przestrzegać następujących zasad profilaktycznych:
- Staraj się nie denerwować i nauczyć się kontrolować swoje emocje. Aby ułatwić to zadanie, można zastosować naturalne środki uspokajające.
- Ogranicz spożycie słonych, wędzonych, pikantnych, smażonych i tłustych potraw, a także miodu, owoców cytrusowych, czekolady i kawy.
- Noś ubrania wykonane z naturalnych tkanin.
- Wybierz produkty do higieny osobistej o niskim pH, które nie wysuszają ani nie podrażniają obolałej skóry.
- Uważaj na leki, ponieważ wiele z nich może powodować nawroty łuszczycy, antybiotyki są szczególnie niebezpieczne.
- Rzuć palenie i alkohol.
- Unikaj bezpośredniego światła słonecznego.
Łuszczyca to jedna z najczęstszych chorób skóry, której natura wciąż nie jest w pełni poznana. Choroba powoduje wiele niedogodności, pogarsza jakość życia i obniża poczucie własnej wartości.
Może wystąpić nagle i niestety nikt nie jest odporny na tę chorobę. Dlatego bardzo ważne jest, aby wiedzieć, jak objawia się ta patologia, aby skonsultować się z lekarzem na czas i rozpocząć leczenie.